Semengan, Afganistan’ın kuzeyinde, Belh ile Bağlan vilayetleri arasındadır.

Güneyinde Afganistan’ın en yüksek dağları olan Hindukuş Dağları ve Saleng Geçidi yer almaktadır.

Semengan, merkez ilçesi olan Aybek ile bilinmektedir.

Aybek ilçesi Ceyhun Nehri’nin (Âmudaryâ) buradan geçmesiyle verimli tarım arazilerine sahiptir. Bu araziler bölge halkı için oldukça önemlidir.

 

Semengan’dan bir görünüş.

   Afganistan’ın birçok vilayeti gibi Semengan’da da yaşam suya bağlıdır.

   Suya ulaşım zordur. Halk geniş ovalarında ibtidai şartlarda şeftali, fıstık, erik, kayısı ve badem yetiştirir.

Ayrıca Semengan’da halı ve diğer el sanatları üretimi de bulunmaktadır.

                                           

   Afganistan, orta seviyede potansiyel kömür rezervlerine sahiptir.

Bu rezervin önemli bir kısmı Semengan’dadır.

Fakat mevcut çıkarılma şartlarına göre çoğu erişilemez durumdadır.

Kömür, bir çok ülkede elektrik üretiminde kullanılabiliyorken Afganistan’da ise sadece evlerin ısıtılması amacıyla yakıt olarak kullanılmaktadır.

Engebeli arazi, ulaşım ağlarının zayıf olması ve endüstriyel altyapının yetersizliği kömürün yaygın kullanımını sınırlayan sebeplerdendir.

Madenden getirdiği kömürü boşaltan bir çocuk.

 Semengan’ın Tor (Dara-i-Suf) kasabasındaki bölge halkı ve özellikle çocuklar, kömür yataklarında çalışarak hayatlarını sürdürmektedir.

Uzun yıllar süregelen savaşlarda yetim kalan Afgan çocuklar ağır ve zorlu şartlarda yaşamlarına devam ediyor.

Madenlerdeki tüneller güvenlik standartları dikkate alınmadan açılıyor ve birçok çocuk işçi günde sekiz saate kadar burada çalışıyor.

   Tünel çökmesi ve zehirlenme riski çok yüksek olan bu madenlerde çalışan çocuklar baret gibi temel güvenlik ekipmanlarından da yoksundur.

   

   Çalışan çocukların bir kısmı tünellerin bin metre derinliklerine iniyor. Hatta bazıları geceleri yerin altında geçiriyor.

 

 

Madende çıkardığı kömürleri boşaltmaya giden bir çocuk.

 

Madende 2 bini çocuk işçiler olmak üzere, ortalama 6 bin işçi çalışıyor.

5 dolar yevmiye alan işçiler, yerin 500 metre altına günde 12 sefer girip çıkıyorlar.

   On yaşlarında madende çalışmaya başlayan çocuklar, maddi durumlarını iyi hissedene kadar yaklaşık 15 sene çalışmaya devam ediyorlar.

Zehirli gazların arasında da yaşam mücadelesi veren bu çocukların ömürlerinin ortalama kırk yaşlarına kadar sürdüğü belirtilmektedir.

Afganistanlıların yakacak mücadelesi, kömürü çıkartan maden işçilerinin çektiği zahmetlerle bitmiyor.

Ton fiyatı 90 dolardan (7000 Afgani) fazla olan maden kömürünü yakmaya uygun sobalar, kömürün fiyatı gibi çok pahalı.

Yapılan araştırmaya göre Afganistanlıların sadece %7’si maden kömürü ile ısınıyor.

Madende zifiri karanlığın içerisinde çalışmaktan elleri yüzleri kapkara olan binlerce çocuk, okula gidemiyor.

Sadece madenlerde değil, Afganistan’ın her yerinde geçim sıkıntısından dolayı eğitimine devam edemeyen milyonlarca çocuk var.

   Bu cefakâr milletin evlatlarının maddi ve manevi bütün ilimleri tahsil etmeleri temennisiyle…